රැය ගෙවෙන්නට තව පැය කීපයයි තියෙන්නෙ. තානායම් කාමරේ මගේ ඇඳ දවස් අටකට පස්සෙ පිරිමියෙකුගෙ උණුසුම විඳිනව. ජීවිතේ අපිව ගෙනියන්නෙ අපි හිතාගෙන ඉන්න ඉසව්වලට නෙවෙයි නේද? මම ගෙවුණ දවස් අටේම හිතුවෙ ඔහුට ආදරේ කරත් ඒ ජීවිතේට බලපෑමක් වෙන්නෙ නෑ කියල.ඒත් ඒ ඔක්කොම බොරු වුණේ කොච්චර ඉක්මනින්ද?

"මගෙ ශාක්‍යා දේවි...ඔයා දුකෙන්ද ” කියල අහගෙනමයි ඔහු කාමරේ දොර ඉස්සරහ හිටගෙන හිට්ය..

"මට සමාවෙන්න....ලොකු වැඩක් තිබුණා...ඒකයි දමල යන්න වුණේ.. ඒත් මගෙ හිත තිබ්බෙ මෙහේ....’

ඔහු මාව ළගට අරගෙන ඒ ශක්තිමත් පපුවට තුරුළු කර ගත්තෙ අවුරුදූ ගණනකින් තමන්ගෙ ප්‍රේමවන්තිව දැක්ක ප්‍රේමවන්තයෙක් වගේ..