“ට්‍රෙවෝ කවදහරි මාව හොයාගෙන එයිද…?”

“ඔයාලගෙ කතාව වෙන විදයක ලස්සන එකක්. අහම්බ වැඩි නවකතාවක් වගෙ එකක්. මට හිතෙන්නෙම එයා උත්තර ධ්‍රැවයට ගියත් ආයෙ මේ සමකාසන්න රටට ඇවිත් ඔයාව හොයයි කියලා…”

මං හිනාවුණා, ආකාසෙට...

තාරකාවලට...

චූට්ටං වෙච්ච හඳ පළුවට...

කළුවරේදිත් සැර හඬක් නගාගෙන වෙරළට ඇවිත් හාදුදීලා යන සයුරු රැළි කන්දරාවකට...

මේ සයුරු මායිමෙන් එතෙර කොහේහරි දේශයක මේ මොහොතෙත් මං ගැන හිතනවා ඇති කියලා හිතෙන ට්‍රෙවෝට...

ට්‍රෙවෝ එහෙම හිතනව කියන සිතුවිල්ල මට දෙන විශ්වයට මං ස්තූතිවන්ත වුණා මගේ මුළු හදවතින්ම…