දූෂණයට ලක් වූ ගැහැනිය සාධාරණය වෙනුවෙන් සටන් වදින විට ඒ ගැහැනියට කෙබඳු හැගීමක් දැනෙනවා ඇතිද කියලා මට හිතුණා. තමන් දූෂණයට ලක් වූ අයුරු නැවත නැවතත් පුන පුනා කියන විට. ඒ හැම වතාවකම තමන් නැවත නැවතත් දූෂණයට ලක් වන බවක් ඒ ගැහැනියට දැනෙනවා ඇති. අතවරයන්ට ලක් වන බහුතරයක් ගැහැනුන් තම වේදනාව දරාගෙන නිහඬව සිටින්නේ ඒ නිසා වෙන්න ඇති. තම දියණිය අතවරයට ලක්ව අසීමිත වේදනාවක් විඳිමින් සිටියදීත් දිනුලි ගේ මව කිසිත් නොකොට නිහඬව සිටි හේතුව ඒ මොහොතේ මට මනාව වැටහුණා. එක පිරිමියෙකුගෙන් දූෂණය වුණ තමන්ගේ මලක් මෙන් රැක බලා ගත් දියණිය, මිනිසුන් රැසක් ඉදිරිපිට පොලිසිවල, උසාවිවල නැවත නැවතත් දූෂණය වන අයුරු බලා සිටිය හැක්කේ කෙබඳු මවකට ද...?