මිය යෑමට දවස් ගැනූ මා හට

හදවතක හඬක් ඇසුණා...

ඔව් ඒ හදවතේ ස්පර්ධනය පිටතින් පෙනෙන

රළු හැඩි දැඩි මිනිසාගේ නොවෙයි...

ඒ හදවත ප්‍රේමයේ ලයාන්විත ස්වරයෙන් වැයුණ වීණාවක්...

මට ඒ හඬ ඇසුණා...

ජිවිතය පිරිමි කයකට යටවීමම යැයි සිතා

නීරසම වෙලා ගිය මට ප්‍රේමය නම් තනි ප්‍රලාපයයි...

මියැදෙමින් තිබුණ හදවත

ඔහුගේ හදවත වැයුණ තනුවෙන්

යමක් නිරායාසයෙන් වටහා ගත්තා...

කාලවර්ණ ඇදුමට යටින්

දරදඬු ගති පැවතුම් අස්සේ

අහින්සකම මිනිසෙකු මුණ ගැසුණා....

මේ ඒ දඩබ්බර

ඇස්මතින් ලිස්සා බිමට

නොවැටුණු ගිනියම් කඳුළයි....