“මුළු ජිවිත කාලේටම සර්ගේ පපුවට තුරුල් වෙලා ජීවත් වෙන්න ආසාවෙන් හිටියා. ඉතින් පළවෙනි වතාවට වගේම අන්තිම වතාවටත් මම දැන් සර්ගේ පපුවට තුරුල් වෙන්නද?"

- තාරුකා දිව්‍යාංජලී ප්‍රනාන්දු -

“තාරුකා, ඔයා මේ දුවන්නේ මිරිඟුවක් පස්සේ. කවදාවත් ළං වෙන්න බැරි මිරිඟුවක් පස්සේ. දවසක ඔයාට හති වැටෙයි මේ ගමනේදී, එදාට ඔයාට ඔයාවම නැති වෙලා තිබුණොත් මගෙන් මටම සමාවක් නැතිවෙයි. ඒ නිසා තව දුරටත් මං ගැන බලාපොරොත්තු තියාගෙන ජිවත් වෙන්න හිතන් ඉන්නවා නම් ඒ දේවල් අමතක කරලා දාන්න තාරුකා. කෙටියෙන්ම කිව්වොත් මාව අමතක කරලා දාලා ඔහු පියාගේ ගමන යන්න දරුවෝ. මම දැනටමත් අහුන්ට අයිති වස්තුවක් වෙලා ඉවරයි.