මගේ නිර්වාන්... ඉඩෝරයට පස්සේ වහින වැස්ස හරි ලස්සනයි. ඒ වැස්සත් එක්ක දැනෙන සිහිල් සුවය ඔය පපු මත්තෙන් මං විඳිනකොට දැනෙන සැනසීම ඊටත් වඩා අසීමාන්තිකයි... කටුක ඉඩෝර කාලයේ මට ලැබුණ සොඳුරු වැස්ස ඔයා.. නපුරු කාලවලදී තමයි ජීවිතේට ලස්සනම මිනිස්සු එකතු වෙන්නේ.... ඔයාව ලැබුණෙත් ඒ නපුරු රළු ඉඩෝර කාලයේදී.... වැහි බින්දුවක එක පහසක්වත් නොලැබුණු නොදැනෙන කාලයේදී... ජීවිතේට ආපු ඔයාගෙන් වසන්තය ලැබුණත්...ඒ වසන්තය ළඟ මොහොතක් නතර වෙලා මං ආපහු ආදරේ කරනවා අර ඉඩෝරයට... ඒ මට ඔයාව ලබා දුන්නේ ඒ කටුක ඉඩෝරයම නිසා..